Προφίλ ειδών ψαριών Piranha

Τα Πιράνα δεν είναι στην πραγματικότητα σαν τα ψάρια που απεικονίζονται στις ταινίες Holywood. Ένα πιράνχα έχει κατά μέσο όρο μόνο 10 ίντσες μέγεθος και είναι ξαδέρφι του νέον τετράγωνου. Είναι αλήθεια ότι ένα πεινασμένο πιράνχα δαγκώνει σχεδόν τα πάντα, ακόμη και άλλα πιράνχα, ωστόσο, τα πιράνχα δαγκώνουν συνήθως άλλα ψάρια ή τραυματισμένα ζώα -όχι ανθρώπους. Πολλοί περισσότεροι άνθρωποι δαγκώνουν πιράνχας ως πηγή τροφής παρά το αντίθετο.

Υπάρχουν περισσότερες από 30 ποικιλίες πιράνχας και το φάσμα τους εκτείνεται από συμμορίτες μαφιόζους έως ειρηνικά πτωματοφάγα. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, δεν είναι πιο επιθετικά από τα αγγελόψαρα. Πριν αποκτήσετε ένα, βεβαιωθείτε ότι έχετε ελέγξει τους τοπικούς και πολιτειακούς νόμους σχετικά με τα πιράνχα. Στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ, η κατοχή πιράνχα απαγορεύεται ή ρυθμίζεται αυστηρά, προκειμένου να προστατευθούν τα άγρια οικοσυστήματα. Λόγω της επιθετικότητάς τους και της δυσκολίας διατήρησής τους, αυτά τα ψάρια δεν συνιστώνται για χομπίστες.

Επισκόπηση των ειδών

Κοινές ονομασίες: Μαύρο πιράνχα με ώμο, κοκκινοκοιλιακό πιράνχα, μαυροουράνιο πιράνχα, μαύρο πιράνχα

Επιστημονική ονομασία: Serrasalmus nattereri

Μέγεθος ενηλίκου: 10 ίντσες

Προσδόκιμο ζωής: 10 χρόνια

Χαρακτηριστικά

Προέλευση και κατανομή

Τα πιράνχα απαντώνται σε ένα ευρύ γεωγραφικό φάσμα στη Νότια Αμερική, συμπεριλαμβανομένης της Βενεζουέλας, της Βραζιλίας, του Περού, της Γουιάνας, της Βολιβίας, της Παραγουάης, της Αργεντινής, της Κολομβίας, του Ισημερινού και της Ουρουγουάης. Ζουν στη λεκάνη του ποταμού Αμαζονίου καθώς και στις λεκάνες των ποταμών Παραγουάη, Παρανά και Εσσεσίμπο. Ζουν επίσης στους παράκτιους ποταμούς της βορειοανατολικής Βραζιλίας και σε πολλές άλλες μικρές υδάτινες οδούς.

Τα πιράνχα κατοικούν κυρίως σε ποτάμια, παραπόταμους και ρυάκια. Βρίσκονται επίσης σε μεγαλύτερα υδάτινα σώματα, συμπεριλαμβανομένων λιμνών, λιμνών, πλημμυρισμένων δασών και των υγροτόπων Pantanal της νοτιοδυτικής Βραζιλίας. Αυτά τα πιράνχας που σχηματίζουν κοπάδια βρίσκονται γενικά σε ομάδες των 20 έως 30 ψαριών.

Χρώματα και σημάδια

Υπάρχουν πολλά είδη πιράνχας, αλλά το πιο δημοφιλές είδος στο εμπόριο ενυδρείων είναι η κοκκινόμπαλα πιράνχα. Αυτά τα ψάρια έχουν ισχυρά σώματα που είναι ψηλά και πλευρικά συμπιεσμένα, αλλά είναι παχύσωμα. Είναι αναγνωρίσιμα από το κυρτό σχήμα του κεφαλιού τους και την ογκώδη, σαν μπουλντόγκ, κάτω σιαγόνα τους. Με μια μεγάλη, ισχυρή ουρά και ένα στρωτό σώμα καλυμμένο με μικροσκοπικά λέπια, είναι πολύ γρήγοροι και ευκίνητοι κολυμβητές. Διαθέτουν επίσης ένα μικρό λιπώδες πτερύγιο μεταξύ της ουράς και του ραχιαίου πτερυγίου, χαρακτηριστικό όλων των χαρακίων.

Το πιράνχα με την κόκκινη κοιλιά έχει έντονο ενήλικο χρώμα. Το χρώμα του σώματος μπορεί να ποικίλλει, αλλά στα περισσότερα η πλάτη είναι ατσάλινο γκρι και το υπόλοιπο σώμα είναι ασημένιο χρυσό με έντονο πορτοκαλοκόκκινο ή κόκκινο χρώμα στο λαιμό, την κοιλιά και το πρωκτικό πτερύγιο. Έχει μεγάλες μαύρες κηλίδες στα πλάγια, αν και συχνά ξεθωριάζουν με την ηλικία, και αστράφτει με πολλά γυαλιστερά λέπια. Στη νεανική του μορφή, έχει ασημί χρώμα με σκούρες κηλίδες. Ορισμένα άτομα έχουν τόσο έντονο χρυσαφένιο στίγμα που μερικές φορές αποκαλούνται πιράνχα χρυσής σκόνης.

Συναγωνιστές σε δεξαμενή

Τα πιράνχα έχουν περίεργες απαιτήσεις συντροφικότητας. Ως νεαρά άτομα, τα πιράνχας είναι ψάρια που κάνουν μαθήματα και θα πρέπει να διατηρούνται σε ομάδες. Ωστόσο, καθώς ωριμάζουν, πολλές ποικιλίες πιράνχας γίνονται πιο μοναχικά και μπορεί να επιτεθούν σε άλλα άτομα του ίδιου είδους.

Ένα κοπάδι πιράνχας είναι απίστευτα ιεραρχικό και θα υπάρχει μια σαφής αλυσίδα εντολών. Γενικά, το μεγαλύτερο και πιο επιθετικό ψάρι θα γίνει κυρίαρχο. Αυτό το ψάρι θα διεκδικεί τις καλύτερες θέσεις στο ενυδρείο και θα τρέφεται πρώτο. Μια πρόκληση από ένα άλλο ψάρι θα έχει ως αποτέλεσμα επιθετική συμπεριφορά, όπως κυνηγητό, περιστασιακά δάγκωμα πτερυγίου, ακόμη και πρόκληση πληγών.

Προειδοποίηση

Αυτά τα ψάρια δεν θεωρούνται ψάρια για ενυδρείο κοινότητας.

Βιότοπος και φροντίδα του πιράνχα

Τα πιράνχας είναι ακατάστατοι τροφοδότες, επομένως χρειάζονται άφθονο φιλτράρισμα και τακτικές αλλαγές νερού για να αντιμετωπίσουν το βιοφορτίο. Θα χρειαστεί να αλλάζετε το 30 έως 50 τοις εκατό του νερού του ενυδρείου κάθε δεύτερη εβδομάδα.

Ένα μεμονωμένο δείγμα απαιτεί ενυδρείο τουλάχιστον 40 λίτρων, αλλά μια ομάδα θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερο ενυδρείο. Αυτά τα ανήσυχα ψάρια θα είναι λιγότερο δειλά αν διατηρούνται σε ένα κοπάδι τεσσάρων ή περισσότερων ατόμων και θα είναι λιγότερο επιφυλακτικά και ντροπαλά σε ένα ενυδρείο με πολλές κρυψώνες. Ωστόσο, χρειάζονται άφθονο χώρο για κολύμπι.

Προσθέστε ξύλα και τοποθετήστε φυτά περιμετρικά για να προσφέρουν κάποια κάλυψη- αυτό τα βοηθάει να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, ενώ αφήνει μια ανοιχτή περιοχή για κολύμπι. Προσφέρετε υπόστρωμα από άμμο ή ψιλό χαλίκι και χρησιμοποιήστε χαμηλό φωτισμό.

Δίαιτα και διατροφή των πιράνχα

Όλα τα είδη πιράνχα απαιτούν διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, λαμβάνοντας κρέας, συκώτι, ψάρι ή οποιαδήποτε άλλη σάρκα. Δεν δέχονται τροφή σε νιφάδες ή σφαιρίδια. Θα αρπάξουν και θα καταβροχθίσουν οποιοδήποτε ψάρι οποιουδήποτε μεγέθους εισάγεται στο ενυδρείο τους, καταβροχθίζοντας μικρά ψάρια ολόκληρα και κόβοντας μεγάλα κομμάτια από μεγαλύτερα ψάρια, χωρίς καν να διστάζουν να επιτεθούν και να φάνε ψάρια τριπλάσια από το μέγεθός τους μόλις εισαχθούν σε ένα ενυδρείο στο οποίο βρίσκονται.

Στην αιχμαλωσία, τα πιράνχα μπορούν να εκπαιδευτούν να τρώνε ολόκληρα νεκρά ψάρια, όπως κατεψυγμένα ασημόψαρα και λόγχες, καθώς και μια ποικιλία άλλων κρεατοφαγικών τροφών, όπως γαρίδες, μύδια και σάρκα ψαριού. Θα φάνε και ζωντανές τροφές, όπως ψάρια τροφοδότες, γαιοσκώληκες και ποταμογαρίδες, αλλά αυτό δεν είναι επιθυμητό, καθώς επιβαρύνει το ενυδρείο με τεράστιο ρυπαντικό φορτίο. Αυτό το παμφάγο είδος έχει αναφερθεί ότι τρώει και μερικά φυτά ενυδρείου.

Είναι το ψάρι σας παμφάγο, φυτοφάγο ή σαρκοφάγο;

Διαφορές φύλου

Τα πιράνχας δεν έχουν διακριτές οπτικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων. Γύρω από την εποχή του ζευγαρώματος, το θηλυκό μπορεί να γίνει πιο γεμάτο στην κοιλιά καθώς γεμίζει με αυγά, και τα αρσενικά μπορεί να αποκτήσουν πιο έντονο χρώμα πριν από την αναπαραγωγή.

Αναπαραγωγή του πιράνχα

Σε αντίθεση με άλλα χαράκια, τα είδη πιράνχα είναι αχαρακτήριστα γονικά. Στη φύση, πολλά χρησιμοποιούν φυτά ως εκκολαπτήρια. Στη φύση, τα πιράνχα αναπαράγονται όταν αρχίζει η περίοδος των βροχών κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου ή του Φεβρουαρίου, αλλά φαίνεται ότι αναπαράγονται όποτε οι συνθήκες είναι κατάλληλες και τα φυτά του νερού είναι άφθονα. Το θηλυκό εναποθέτει τα αυγά του σε φυτά του νερού ή σε ρίζες, τα οποία στη συνέχεια γονιμοποιούνται από το αρσενικό.

Μετά την εκκόλαψη, τα ιχθύδια παραμένουν προσκολλημένα στη βλάστηση σε ομάδες μέχρι να απορροφήσουν το μεγαλύτερο μέρος του κρόκου και να κολυμπήσουν ελεύθερα. Το γονικό αρσενικό θα επιτεθεί σε οτιδήποτε πλησιάζει το γόνο κατά τη διάρκεια αυτής της κατάστασης, και γι’ αυτό, σύμφωνα με τη θεωρία ορισμένων επιστημόνων, οι άνθρωποι δαγκώνονται.

Παρόλο που σπάνια θα βρείτε πιράνχα που αναπαράγονται σε ενυδρεία, το Serrasalmus spiopleura είναι ένα από τα λίγα είδη που το έχουν πράγματι κάνει με επιτυχία. Το αρσενικό φυλάει τα αυγά και τους γόνους. Οι γονείς συνήθως αγνοούν τα ιχθύδια- δεν τα κυνηγούν ούτε τα τρώνε. Έχει παρατηρηθεί ότι ο γόνος κολυμπά γύρω από τους ενήλικες. Εάν αναπαράγετε πιράνχα, προσέξτε! Δεδομένου ότι τα πιράνχα φυλάνε άγρια τα αυγά τους, μπορεί να δαγκώσουν το χέρι που τα ταΐζει!

Περισσότερα είδη ψαριών για κατοικίδια και περαιτέρω έρευνα

Εάν ενδιαφέρεστε για παρόμοια είδη, εδώ θα βρείτε άλλα ψάρια της οικογένειας των χαρακίνων- πολλά από αυτά θα πρέπει επίσης να αποφεύγονται στο χόμπι του κοινοτικού ενυδρείου:

• Πληροφορίες για το γένος Characin
• Προφίλ είδους Silver Dollar

Ελέγξτε επιπλέον προφίλ ειδών ψαριών για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με άλλα ψάρια του γλυκού νερού.